5 ) اینکه به حضرت عیسی ع ، همانند سایر رسولان خدا؛ از سوی حضرتش جل عظمته "وحی" می شده است: « إِنَّا أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ کَمَا أَوْحَیْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَوْحَیْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالأسْبَاطِ وَعِیسَى وَأَیُّوبَ وَیُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَیْمَانَ وَآتَیْنَا دَاوُدَ زَبُورًا (163 نساء) ».  

6 ) اینکه باید ضمن ایمان به " الله "؛ به آنچه که بر رسولان خداوند یکتا از سوی او بر آنان از جمله حضرت عیسی ع فرو فرستاده شده است؛ بدون هیچ فرق گذاشتن میان آنان، ایمان آورد و از مسلمانان برای او یعنی خداوند یگانه بود و دانست که باید تنها بدنبال دین اسلام بود و نه دینی جز آن. که همانا دین نزد خدا اسلام است[1] و همه چیز در آسمان ها و زمین؛ خواه و ناخواه تسلیم امر پروردگار خویش که پروردگار جهانیان است می باشد و این یعنی مسلمانی برای خدا و مومن بودن است که از زیانکار بودن در آخرت جلوگیری می کند و در دنیا از فرد پذیرفته می شود[2]:؛ که همانا هدایت یافتن هر کس از سوی خداوند یکتا؛ از جمله یهود و نصارا در همین امر یعنی ایمان به حضرتش جل عظمته و ایمان به آنها که او بر رسولانش فرو فرستاده و نیز مسلمانی برای اوست می باشد و نه جز آن: « وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ (135) قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالأسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَى وَعِیسَى وَمَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (136) فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ (137) صِبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (138 بقره)». با توجه به آیات 139-141.

7 ) اینکه خداوند یگانه؛ عیسی پسر مریم و مادرش را دو نشانه برای خلق قرار داد و آنان را به سرزمین هموار و چشمه سار رساند: « وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ آیَةً وَآوَیْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ (50 مومنون)».  

8 ) اینکه خداوند یکتا به عیسی ع ، کتاب انجیل را که برخوردار از نور و هدایت و رحمت و بشارت و مصدق تورات و ... است را داد تا راهنمای نصارا باشد: « وَقَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَیْنَاهُ الإنْجِیلَ فِیهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ (46) وَلْیَحْکُمْ أَهْلُ الإنْجِیلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِیهِ وَمَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (47 مائده)». با توجه به آیات 44-50 .