گفتار سوم : آفرینش حضرت عیسی ع و هدف از آن

1 )إِذْ قَالَتِ الْمَلائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ (45) وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلا وَمِنَ الصَّالِحِینَ (46) قَالَتْ رَبِّ أَنَّى یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ قَالَ کَذَلِکِ اللَّهُ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (47) وَیُعَلِّمُهُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإنْجِیلَ (48) وَرَسُولا إِلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِآیَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُمْ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَأَنْفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الأکْمَهَ وَالأبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُکُمْ بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (49) وَمُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلأحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ وَجِئْتُکُمْ بِآیَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ (50) إِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ (51 آل عمران).

2 )وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا (16) فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا (17) قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا (18) قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لأهَبَ لَکِ غُلامًا زَکِیًّا (19) قَالَتْ أَنَّى یَکُونُ لِی غُلامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا (20) قَالَ کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِنَّا وَکَانَ أَمْرًا مَقْضِیًّا (21) فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکَانًا قَصِیًّا (22) فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکُنْتُ نَسْیًا مَنْسِیًّا (23) فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا (24) وَهُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیًّا (25) فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنْسِیًّا (26) فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا یَا مَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْئًا فَرِیًّا (27) یَا أُخْتَ هَارُونَ مَا کَانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا کَانَتْ أُمُّکِ بَغِیًّا (28) فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا (29) قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا (30) وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنْتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا (31) وَبَرًّا بِوَالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّارًا شَقِیًّا (32) وَالسَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا (33) ذَلِکَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِی فِیهِ یَمْتَرُونَ (34 مریم) .  

3 )وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِلْعَالَمِینَ (91 انبیاء).

   متعاقب موضوع برگزیده شدن حضرت مریم س که در گفتار پیش ذکر آن بر اساس آیات الاهی رفت؛ این آیات کریمه به چند و چون آفریده شدن حضرت عیسی مسیح پسر مریم اشاره دارد که با اراده ی خداوند و فرستادن روحش در مثال بشری به سوی او یعنی مریم س و دمیده شدن آن در رحم وی؛ هم مشارالیها را آیه ی برای جهانیان قرار داد و هم اینکه آن رسول اولواالعزم از بطن مادر که مریم س باشد آفریده و زاییده شد تا همانطور که در گهواره است به اذن الاهی و به عنوان یک آیه و معجزه و برای ایمان آوردن مردم زمانه؛ لب به سخن بگشاید و به مردم بگوید که او " عبدالله "، بنده ی خداست؛ همان خدایی که به وی کتاب داده و او را نبوت بخشیده تا هم فروع دین را همچون نماز و زکات به جا آورد و هم اینکه به مادرش نیکی کند و هم اینکه همه بدانند که خداوند او را از ستمکاران و اشقیا قرار نداده، بلکه وی را رسولی برای " بنی اسراییل " قرار داده تا بدانان از آیه و معجزه ای که به وی داده بگوید؛ مبنی بر اینکه او به اذن الاهی می تواند ضمن ساختن پیکر مرغی از گل، در آن بدمد تا آن مرغ جان گیرد و باز به اذن حضرتش جل عظمته ، کور مادر زاد و فرد مبتلا به بیماری پیسی را شفا دهد و مردگان را نیز به اذن حضرتش زنده کند و بنی اسراییل را از آنچه در خانه هایشان می خورند و ذخیره می کنند خبر دهد و تصدیق کننده ی تورات موسی ع باشد و آنچه را که برایشان حرام شده حلال گرداند به نحوی که با آنها با این آیات اتمام حجت کند تا ایمان بیاورند که او رسول خداست و بنابراین به عنوان مومنین؛ پرهیزگاری و تقوی الله پیشه ی خویش کنند و فرمان او را ببرند و تنها خدای یکتا را بپرستند و بدانند که " راه راست " یا صراط مستقیم در همین امر یعنی پرستش " الله " است و نه پرستش کسی جز او یا شریک قرار دادن برایش. سبحان الله. وحده لا شریک له.

   پس تا اینجا روشن شد که هدف رسالت حضرت عیسی ع با این کیفیت از آفرینش به عنوان پسر مریم س ، مرتبط با قوم " بنی اسراییل " بوده تا با آنان اتمام حجت نماید که برابر آیات کتاب تورات نازل شده بر موسی ع به پیش بروند و با این آیات و معجزات الاهی داده شده به او؛ از مومنین به وی نیز باشند و ضمن پرهیزگاری و تقوی الله، فرمان او را ببرند و بدانند که وقتی برابر آیه ی 33 سوره ی مریم س بر خود در روز آفریده شدن و روزی که مرگ او را فرا می گیرد و روزی که دوباره زنده بر انگیخته می شود؛ درود و سلام می فرستد، بدین معناست که او با این نوع از آفرینش، بشری مثل همه بوده است و نه جز این، امری که بدان ایمان داریم. یعنی این نوع آفرینش، خود آیه و نشانه ای برای بنی اسراییل بوده تا دست از نافرمانی خدا بردارند و عهد شکنی نکنند و ... بلکه تقوی الله پیشه ی خود نمایند و تنها خدای یکتا را بپرستند، آنگونه که در کتاب تورات برایشان آمده است.

 البته در این آیات کریمه که بدان ایمان داریم؛ سخن از واکنش های طبیعی حضرت مریم س در قبال این خبر فرشتگان مبتنی بر ماموریت در ابلاغ اراده خداوندی به وی نیز به میان آمده است که این امر بشر بودن آنان را می رساند که مثل همه که خداوند در وجودشان سرشته است، پاکیزگی و پرهیزگاری پیشه نموده و به فکر آبروی خود و ... بوده است،که بالاخره تسلیم امر و اراده ی خداوندی می شود و بر زنان جهان سروری می یابد و ... ؛ و افزون بر آن اینکه وقتی سخن از سرشته شدن فضایل اخلاقی می شود یعنی آنچه که فطرت بشر است و خوشا به حال آنانکه در پایبندی به فضایل کوشا هستند و دنباله روی رذایل اخلاقی را که یا نتیجه ی پیروی شیطان است یا نتیجه پیروی هوای نفس را نمی کنند و سرانجام خوش آن را از سوی خداوندگار می بینند. والله اعلم.