گفتار هفتم: نتیجه گیری پایانی این بخش

1 – اینکه سر سلسه ی آل عمران از برگزیدگان خداوند یکتا بر جهانیان؛ حضرت مریم س مادر عیسی مسیح ع می باشد.

2 – اینکه خداوند یکتا؛ نوح ع و ابراهیم ع را به رسالت فرستاد و در دودمان آنان هم نبوت و کتاب قرار داد و از پس آن رسولان، عیسی ع پسر مریم را بر انگیخت و به او کتاب انجیل را داد که با این همه تنها برخی از فرزندان و ذریه ی آنان[1] راهنمایی و بسیاری شان از تباهکاران و فاسقین شدند: « وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ (26) ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الإنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ (27 حدید)».و این امر ، به " اختیار " انسان اشاره دارد مبنی بر اینکه خداوند یکتا راه را به واسطه ی رسولانش و آیات و کتابهایش نموده است ؛ اما بسیاری از نوع بشر که بنی آدم باشد به جای آن راه فسق را برگزیده و پیموده است، حتا اگر این کسان از بنی آدم از فرزندان و دودمان رسولان خدا بوده باشند که به اختیار خود راه خطا و فسق را رفته اند. و روشن است که هر کس بار خود را بر می دارد و فرقی میان بنی آدم نیست که فرزند چه کسی بوده.  در واقع در نزد خداوند یکتا، نسبت های افراد تاثیری در کیفر کردن یا پاداش دادنشان به خاطر آنچه که در دنیا بوده اند و انجام می داده اند ندارد و او به حق میان همه در سرای دیگر حُکم و قضاوت خواهد کرد و به حسابها رسیدگی و هرکس هم نتیجه ی کارهای خود را که خداوند بدان هر کس را آگاه خواهد ساخت، خواهد دید.

3 – اینکه اهل کتاب؛ همان بهود و نصارا و یا پیروان موسی ع و عیسی ع هستند که بدانان به ترتیب کتابهای تورات و انجیل که برخوردار از نور و هدایت و رحمت و ... است داده شد و این گروه یعنی اهل کتاب کسانی هستند که در آیاتی از قرآن کریم مخاطب قرار گرفته اند؛ همانگونه که در جاهایی هم تحت عنوان یهود و نصارا مورد خطاب قرار گرفته اند و از آنان و ادعاها و رفتارها و گفتارهایشان و نعمت های الاهی بر آنان و اینکه با توجه به آیات قرآن، حق را بپویند و ... سخن به میان آمده است که این خود بحث مفصلی است و لذا در این جا ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:

الف/3 ) اینکه مرتبط با این مقوله که " اهل کتاب" چه کسانی هستند؛ علاقمندان می توانند به مطالب مندرج در فضای مجازیبا عنوان " اهل کتاب از منظر قرآن کریم " [2]مراجعه نمایند.

ب/3 ) اینکه مومنین نباید یهود و نصارا را " ولی " خود بگیرند؛ چرا که هم در زمره ی آنها به شمار خواهند آمد و هم اینکه این کار یک ستمگری است که راهنمایی خدا را برای چنین گروهی از مومنین بدنبال خود ندارد؛ چه آنکه " ولی مومنین "؛ خداوند یکتا و فرستاده ی او و مومنینی از نمازگزاران و پرداخت کنندگان زکات هستد و بنابراین کسانی که در این مسیر باشند از " حزب الله " به شمار می آیند.«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (51 مائده) ». // «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ (55) وَمَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ (56 مائده) » .  

پ/3 ) با نظر داشت مورد « ب/3 »؛ اینکه خداوند یکتا در خصوص ادعای یهود که خود را از دوستان خدا می دانند ؛ برای اثبات این گفتارشان اینگونه آنان را مخاطب قرار می دهد که اگر به راستی و از صدق دل سخن می گویند پس از خداوند طلب و تمنای مرگ کنند، اما روشن است که آنان این کار را نمی کنند، آن هم به واسطه ی اعمالشان و آنچه از بدی ها که پیش فرستاده اند و برایشان سودی ندارد. و این بدان معناست که روشنتر می شود که چرا خداوند یکتا همانطور که اخیرن گذشت می فرماید که مومنین نباید یهود یا نصارا را دوست خود بگیرند و ...؛ چرا که کفار از این دو گروه، حق را نه برای دیگران بیان می کنند و نه اینکه پیروی آن را می نمایند هر چند که همه چیز در قرآن کریم برایشان از حق آمده است: «قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8)یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِیَ لِلصَّلاةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَیْعَ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (9 جمعه)» .  

ت/3 ) اینکه این ایمان آوردن به خدا و روز رستاخیز و انجام کارهای شایسته از سوی مومنین، یهود، صابئین و نصارا است که باعث می شود هیچ ترسی بر آنان نباشد و آنان نیز اندوهگین نشوند و در واقع سر انجام خوب داشته باشند: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَى مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ (69 مائده)» .  

4 ) اینکه تکذیب آیات خداوند یکتا، نوعی ستمگری بر خویشتن است و بنابراین او ستمگران را راهنمایی نمی کند. که این همه البته به دانایی او به تمام امور از جمله آنچه که در درون سینه های افراد است بر می گردد که میداند چه کسی ستمگر است و چه کسی تظاهر به ایمان می کند و : « مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (5 جمعه)».  

5 ) اینکه برای نور خدا، خاموش کننده ای نیست و خداوند ستمگرانی را که به او نسبت دروغ می دهند را راهنمایی نخواهد کرد. به عبارت دیگر این تنها اسلام و مسلمانی برای خدا است که باعث هدایت فرد از سوی او میشود: «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَهُوَ یُدْعَى إِلَى الإسْلامِ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (7)یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ (8 صف)». با توجه به آیات 5-6 .

6 ) اینکه در گذشتن از بدیهای اهل کتاب و وارد بهشت نمودن آنها از سوی خداوند یکتا، در گرو ایمان و تقوای الاهی  و نیز به پاداشتن تورات و انجیل و همچنین قرآن برای برخورداری از نعمتها توسط آنان می باشد: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَکَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلأدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ (65) وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالإنْجِیلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لأکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا یَعْمَلُونَ (66 مائده)». که هماناخداوند به آنها به این مهم امر کرده است: «قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَیْءٍ حَتَّى تُقِیمُوا التَّوْرَاةَ وَالإنْجِیلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ وَلَیَزِیدَنَّ کَثِیرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ طُغْیَانًا وَکُفْرًا فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ (68 مائده)». آن هم کتاب هایی که از سوی او فرو فرستاده شده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم. الم (1) اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ (2) نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالإنْجِیلَ (3) مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَأَنْزَلَ الْفُرْقَانَ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَاللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ (4) إِنَّ اللَّهَ لا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْءٌ فِی الأرْضِ وَلا فِی السَّمَاءِ (5 آل عمران)» .

7 ) اینکه برای سخن و کلمات خداوند یکتا پایانی نیست: «قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109 کهف) » . امری که بدان ایمان داریم.

با سپاس بی کران خدای یکتا را به خاطر این منت و نعمت های بی شمارش که از فضل و رحمت گسترده اش بر من ارزانی داشته و به من بخشیده است و خواستار فزونی آن و نیز فزونی بیش از پیش دانش کتاب و حکمت همچنین دادن اسباب بیشتر از جانب حضرتش برای ترویج همراه با دانش عطا شده از سوی او جل عظمته برای طالبین امر با پیروی از آن بر اساس آیاتش که همه در قرآن کریم است می باشم و درخواست اجابت دعاها از جانب حضرتش را دارم که اجابت کننده ای جز او که سمیع علیم و سمیع الدعاء و قریب مجیب و مجیب الدعوات است برای کسی نیست. امید اینکه پذیرفته شود و این ترویج معارفش، موثر اثر واقع گردد. آمین یا رب العالمین. 22/اردیبهشت/1397