گفتار ششم : هدف از بعثت و رسالت حضرت محمد ص

   در یکی از مباحث گفتارهای قبلی از همین بخش (شانزدهم) گذشت که خداوند یکتا در میان مردم عرب رسولی امی از میان خودشان بر انگیخت تا آیاتش را بر آنان بخواند و پاکیزه شان گرداند و کتاب و حکمت بیاموزدشان، چه آنکه پیش از این در گمراهی روشن و آشکار بودند: « هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأمِّیِّینَ رَسُولا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ (2 جمعه) ».

   در واقع می توان گفت که این امر نخستین هدف از رسالت حضرت محمد ص بوده تا بدین واسطه و با خواندن آیات خدا توسط او بر اهل مکه یا " امییّن " ، مشرکین و بت پرستان دست از بت پرستی بردارند[1] و از سوی دیگر به قتل و غارت یکدیگر و تعصبات کورکورانه و فخر فروشی قبیله ای و خونریزی پایان دهند و از زنده به گور کردن دختران پرهیز نمایند و از دیگر سوی اهل کتاب یا یهود و نصارا؛ تقوای الاهی پیشه کرده و بر اساس کتب الاهی تورات و انجیلِ فرو فرستاده شده بر موسی و عیسی ع عمل و حُکم نمایند و دست از تحریف برداشته و به آیات قرآن فرو فرستاده و نازل شده بر محمد ص نیز که بشارتش در کتب مذکور آمده ایمان آورند و باورهای تثلیث و یا پسر خداوند دانستن عزیر توسط یهود و عیسی مسیح پسر مریم توسط نصارا را به کناری نهاده و همه ی این امت ها و اقوام از مشرکین بت پرست و اهل کتاب ضمن ایمان آوردن، کارهای شایسته کنند و تقوای الاهی داشته باشند تا نتیجه ی خوب دنیایی و آخرتی آن را ببینند و ... بدانند که آمدن هدایت و ابلاغ آیات خدا بر آنان یعنی اتمام حجت با همه و اینکه خداوند به تمام بندگانش و گفتار و رفتارهای همه از آنچه که آشکار یا پنهان می دارند آگاه است وبالاخره روزی که از زمان وقوع آن تنها خداوند با خبر است و دانش آن نزد اوست ؛ همه را از آنچه که در این سرا بودند و انجام می دادند با خبر خواهد ساخت و به حسابشان سریع رسیدگی خواهد کرد و هر کس کیفر و پاداش کارش را در آن سرا خواهد دید.