و اما هدف دیگر رسالت ختمی مرتبت ص با ابلاغ آیات الاهی را می توان این ذکر نمود که همه ی امت ها را به سوی اصول دین فرا بخواند و به عنوان بشیر و نذیر که خصوصیت تمام رسولان الاهی بوده[1] به رسالت خود بپردازد و اینکه به آنان بگوید که خویشتن پیروی آنچه را می کند که به او "وحی"[2] می شودو از غیب هم خبری ندارد و فرشته هم نیست[3] بلکه بشری است مثل همه با این تفاوت که به او " وحی " می شود[4] ؛ ضمن اینکه نهی شده است از اینکه غیر خدای یگانه را بپرستد[5] یا برای او کسی را انباز قرار دهد[6] و یا اینکه با او کسی دیگر را بخواند[7] و ...؛ چرا که نتیجه ی تمام مناهی چیزی جز زیانکاری در دو سرا نیست.
حال اینکه واکنش این امت ها در قبال رسالت الاهی نبی مکرم اسلام ص چه بود؟؛ روشن است که برای دانستن پاسخ باز همچنان باید به کلام مقدس الاهی تمسک جست مبنی بر اینکه او را ساحر و مجنون[8] و کاهن[9] و ساحر کذاب[10] و ساحر مبین[11] و معلم مجنون[12] و شاعر[13] و ... کتاب خدا را سحر مبین[14] می دانستند. کاهن و ساحر و معلم مجنون و کاذب و سحر و ... یعنی به عبارتی، دقیقن مطابق و همانند آنچه که رسولان الاهی پیشین با آن به هنگام انجام رسالت الاهی شان از سوی ملأ کافر قومشان یا کافرین و مکذبین آیات الاهی و اعراض کنندگان از آن آیات و مستهزئین به آن آیات روبرو بودند.آنچه مسلم است اینکه خداوند یکتا ، مردم را مخاطب قرار میدهد که از غرور و یا پیروی مغرور بپرهیزند که همانا جایگاهشان دوزخ خواهد بود و تنها پیروی آیات او را که همه در قرآن کریم است را بنمایند که البته این وظیفه ی مومنین است که آیات خدا را برای مردم بخوانند تا با آنان اتمام حجت نمایند و ...:یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (5) إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ (6) الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ (7) أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ (8 فاطر) .
پرسش
هم اکنون پرسش اینکه آیا واکنش این گروهها یا " امییّن " در مواجهه با ابلاغ آیات الاهی و خواندن آن آیات بر آنان توسط حضرت محمد ص؛ به همین موارد اخیر الذکر که رسم اکثر اقوام پیشین بود خلاصه می شد؟
پاسخ
بایسته است گفته شود که این موضوعی است که پاسخ تفصیلی آن را در گفتارهای آتی که ان شاءالله بدان پرداخته خواهد شد باید البته بر اساس آیات الاهی یافت.
[1] - وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ (48) وَالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا یَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ (49 انعام) .
[2] - اتَّبِعْ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ (106 انعام) . // وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ إِلا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25 انبیا) .
[3] - قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِی خَزَائِنُ اللَّهِ وَلا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَلا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّی مَلَکٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلا مَا یُوحَى إِلَیَّ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الأعْمَى وَالْبَصِیرُ أَفَلا تَتَفَکَّرُونَ (50 انعام) .
[4] - قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلا صَالِحًا وَلا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (110 کهف)
[5] - قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْوَاءَکُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِینَ (56) قُلْ إِنِّی عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَکَذَّبْتُمْ بِهِ مَا عِنْدِی مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ إِنِ الْحُکْمُ إِلا لِلَّهِ یَقُصُّ الْحَقَّ وَهُوَ خَیْرُ الْفَاصِلِینَ (57 انعام) .
[6]- ذَلِکَ مِمَّا أَوْحَى إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ وَلا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتُلْقَى فِی جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا (39 اسرا) . با توجه به آیات 22-47.
[7]- وَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا إِلَهَ إِلا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (88 قصص) .
[8] - کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52 ذاریات) . با توجه به آیات 38-40 همین سوره.
[9] - فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلا مَجْنُونٍ(29) أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ(30) قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ(31 طور) //إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (40) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلا مَا تُؤْمِنُونَ (41) وَلا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلا مَا تَذَکَّرُونَ (42) تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ (43 حاقه). با توجه به آیات 44-52 .
[10] - وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ (4 احزاب) با توجه به آیات 1-16.
[11]- أَکَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَیْنَا إِلَى رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ قَالَ الْکَافِرُونَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ مُبِینٌ (2 یونس). با توجه به آیات 1-11.
[12]- أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ (13) ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ (14 دخان). با توجه به آیات تمام سوره.
[13]- أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ(30 طور) . در حالی که باید دانست و ایمان قلبی و استوار آورد که قرآن؛ ذکر و کتاب مبین است و شایسته ی این نیست که گفته شود شعر است و محمد ص ؛ مبلغ آن شاعر، و ... : وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ (69 یاسین) .
[14] - (6) وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ کِتَابًا فِی قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ لَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُبِینٌ (7 انعام) .
