10 ) منافقین:

    به طور خیلی فشرده اینکه این گروهی از مسلمانان بودند که تظاهر به ایمان و فرمان بردن از خدا و رسولش حضرت ختمی مرتبت ص می کردند ؛ اما در واقع دو دل و دو رو بودند و برای ضرر رساندن به دین و رسول خدا و مومنین به انحای گوناگون کوشش می کردند؛ امری که می توان گفت که در امت های پیشین وجود نداشته[1] و از این لحاظ خداوند یکتا طی آیاتی و حتا نزول سوره ای به نام منافقون در قرآن کریم و فرو فرستاده شده بر رسولش حضرت محمد ص , وی و مومنین همراه او را از این موضوع و از باطن این گروه آگاه کرده تا هم بدانان و صفاشتان آشنا شوند و هم اینکه وظایفشان را در قبال این گروه بدانند و هم اینکه بدانند و رسول خاتم ص بواسطه ی وحی به آنان بگوید که اگر دست از نفاق و بازداشتن مومنین از راه دین و راه خدا بر ندارند؛ اعمالشان ضایع و جایگاهشان آتش خواهد بود، امری که در زیر بر اساس آیات الاهی بدان اشاره و نتیجه گیری خواهد شد. ان شاءالله. به عبارت دیگر دشمنی این گروه که چهره ی خود را مسلمان نشان می دادند؛ از درون خود مسلمانان بودند و نه دشمنانی از بیرون از جرگه ی مشرکین یا کفار اهل کتاب و یا کشورهای همسایه. آری کسانی که هر چند نیازمند گذر زمان بود تا چهره هایشان به اذن الاهی آشکار شود؛ اما خداوند یکتا، خصوصیات آنان را طی آیاتی از قرآن کریم به حضرت محمد ص وحی نموده است که در زیر همانطور که گذشت به این موضوع و البته بر اساس همان آیات کتاب قرآن مجید و با تفصیلی بیشتر اشاره خواهد شد تا دانسته شود که منافقین دارای چه صفاتی هستند و وظایف مومنین در قبال آنها کدام است و سرانجام آنها در صورت تداوم کفرِ پس از ایمان و بازداشتن از راه خدا کدام است:

الف/10 ) آیات سوره ی توبه در این زمینه:  

 اینکه آیات 38-59 سوره ی توبه، با مخاطب قرار دادن مومنین، هم به جهاد در راه خدا به امر او در زمان رسول الله ص اشاره دارد و هم، به خصوصیات منافقین که یا بدنبال بهانه بودند تا از همراهی پیامبر ص در جهاد فی سبیل اله خود را کنار بکشند؛ آن هم با مثلن گرفتن رخصت از پیامبر ص، که خداوند یکتا به ایشان فرموده که اولن چرا به آنها مرخصی داده و دوم اینکه بیان فرموده و در واقع وی را این این امر آگاه نموده که کسانی از تو در این مجاهده رخصت می خواهند که به الله و روز قیامت ایمان نمی آورند. [2]و دیگر اینکه همان بهتر که با قاعدین در منازل خود ماندند چرا که اگر با تو ( پیامبر ) برای جهاد می آمدند؛ مایه ی دردسر بودند و نیز اینکه اگر به شما مصیبتی برسد آنان می گویند که می دانستیم و لذا بدان شاد هم می شوند؛ بر خلاف اینکه اگر نیکی و خوبی از جانب خدا به شما برسد ناراخت می شوند و دیگر اینکه انفاق هم از آنان پذیرفته نمی شود چرا که از اهل فسق و تباهکار هستند و آنان کسانی اند که وقتی نماز هم می خوانند همراه با کسالت و بی حالی است و وقتی انفاق می کنند هم همراه با کراهت است و ... تمام اینها طی این آیات به خاطر دانایی خداوند به تمام امور و آنچه است که اهل نفاق دارند . نکته ی دیگر با بیان سرانجام منافقین است که خداوند یکتا فرموده آنان به خاطر این کارهایشان اهل آتشند. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأرْضِ أَرَضِیتُمْ بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الآخِرَةِ إِلا قَلِیلٌ (38)إِلا تَنْفِرُوا یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَیَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ وَلا تَضُرُّوهُ شَیْئًا وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (39)إِلا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَى وَکَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (40)انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (41)لَوْ کَانَ عَرَضًا قَرِیبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاتَّبَعُوکَ وَلَکِنْ بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَیَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَکُمْ یُهْلِکُونَ أَنْفُسَهُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ (42)عَفَا اللَّهُ عَنْکَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَتَعْلَمَ الْکَاذِبِینَ (43)لا یَسْتَأْذِنُکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ أَنْ یُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالْمُتَّقِینَ (44)إِنَّمَا یَسْتَأْذِنُکَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِی رَیْبِهِمْ یَتَرَدَّدُونَ (45)وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لأعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَکِنْ کَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِیلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِینَ (46)لَوْ خَرَجُوا فِیکُمْ مَا زَادُوکُمْ إِلا خَبَالا وَلأوْضَعُوا خِلالَکُمْ یَبْغُونَکُمُ الْفِتْنَةَ وَفِیکُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ (47)لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَکَ الأمُورَ حَتَّى جَاءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ کَارِهُونَ (48)وَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ ائْذَنْ لِی وَلا تَفْتِنِّی أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکَافِرِینَ (49)إِنْ تُصِبْکَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْکَ مُصِیبَةٌ یَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَیَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ (50)قُلْ لَنْ یُصِیبَنَا إِلا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (51)قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلا إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ أَنْ یُصِیبَکُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَیْدِینَا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَکُمْ مُتَرَبِّصُونَ (52)قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا لَنْ یُتَقَبَّلَ مِنْکُمْ إِنَّکُمْ کُنْتُمْ قَوْمًا فَاسِقِینَ (53)وَمَا مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلا أَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلا یَأْتُونَ الصَّلاةَ إِلا وَهُمْ کُسَالَى وَلا یُنْفِقُونَ إِلا وَهُمْ کَارِهُونَ (54)فَلا تُعْجِبْکَ أَمْوَالُهُمْ وَلا أَوْلادُهُمْ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ کَافِرُونَ (55)وَیَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْکُمْ وَمَا هُمْ مِنْکُمْ وَلَکِنَّهُمْ قَوْمٌ یَفْرَقُونَ (56)لَوْ یَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلا لَوَلَّوْا إِلَیْهِ وَهُمْ یَجْمَحُونَ (57)وَمِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَإِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْهَا إِذَا هُمْ یَسْخَطُونَ (58)وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَیُؤْتِینَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ (59)».

   اینها خصوصیاتی از منافقین بر اساس آیات الاهی و در زمان پیامبر مکرم اسلام ص بوده است که در واقع خداوند یکتا ویژگی های این گروه را طی آیاتش با وحی به رسول خاتم ص بیان نموده است. اما دیگر خصوصیت این گروه را سوگند خوردن به خداوند برای جلب خشنودی مومنین می دانند در حالی که آنان باید در پی خشنودی خدا و مومنین باشند که همانا دشمنی با خدا و رسولش نتیجه اش دوزخ و خواری بزرگ خواهد بود. «یَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَکُمْ لِیُرْضُوکُمْ وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ یُرْضُوهُ إِنْ کَانُوا مُؤْمِنِینَ (62)أَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِیهَا ذَلِکَ الْخِزْیُ الْعَظِیمُ (63)».