3 ) « و لوطاً اذ قال لقومه أتأتون الفاحشة و انتم تبصرون. أئنکم لتأتون الرجال شهوة من دون النساء ^ج بل انتم قومٌ تجهلون. فما کان جواب قومه ألا ان قالوا اخرجوا آل لوطٍ من قریتکم ^ص انهم اناسٌ یتطهرون. فانجیناه و اهله الا امرأته قدّرناها من الغابرین. و امطرنا علیهم مطرا ^ص فساء مطر المنذرین.( 54-58 نمل ) .»

   الف ) این آیات کریمه ی قرآنی باز به انذار حضرت لوط ع اشاره دارد که به قومش از مردان این مطلب را یادآور می شود که آیا شما عملی بد را انجام می دهید و با یکدیگر ضمن ترک زنانتانْ شهوت رانی می کنید در حالی که خودتان به فحشا و زشت بودن آن آگاه و بینایید.؟ همان طور که گذشت جواب مردان قوم لوط این است که آن حضرت و اهلش را از شهر بیرون کنید چرا که آنان پاک و از این کار زشت به دورند.

   خدای یکتا در ادامه و برابر آنچه که در آیات سوره ی شعراء آمد و لوط ع از او خواسته بود؛ لذا خداوند هم آن حضرت و اهلش را به جز همسرش که پیرزنی بود به لطفش نجات می بخشد و بقیه را مشمول عذاب خود که بارش سخت باران سنگ بوده قرار میدهد و نابود می کند. آن هم به خاطر تداوم عمل لواط و پیشه نکردن تقوای الاهی و گوش نکردن به آیات خدا و فرمان حضرت لوط ع را نبردن. به هر جهت باید از این آیات پندگرفت.

ب ) برابر بخش اخیر آیه ی 55 نمل روشن می شود که حضرت لوط ع در اینجا به قوم خود می گوید که شما مردمی نادان هستید که به واگذاشتن زنانتان و آمیزش با مردانتان سرگرم شده اید ؛ چه آنکه در آیات اعراف و شعراء بدانان برابر رسالتش گفته بود که اینان با این کارشان ، افرادی اسراف کار و متعدی از امر خدای یگانه هستد.

 4 ) « و إن لوطا لمن المرسلین. إذ نجیناه و اهله اجمعین. إلا عجوزا فی الغابرین. ثم دمرنا الاخرین. و انکم لتمرون علیهم مصبحین. و بالیل افلا تعقلون. » (133-138 صافات)        

الف ) آیه ی 133 صافات به صراحت و روشنی دلالت و تایید الاهی دارد که حضرت لوط ع از رسولان اوست و لذا باید به این امر مومن بود.

ب ) آیات 134-136 صافات به نجات حضرت لوط ع و کسانش از مومنین به جز همسرش که با گناهکاران قوم لوط بود؛ باز تاکید و تصریح دارد. یعنی در اینجا روشن می شود که چرا همسر لوط ع از بازماندگان و غابرین بوده است. آری به خاطر همدم و همراه بودن با گناهکاران قوم لوط. و این آیات در ادامه به این امر اشاره دارد که کفار قوم لوط به خاطر عمل زشت و فحشای لواط نابود شدند.

 پ ) آیه ی 137 صافات؛ اما در راستای آیه ی 174 شعراء (والله اعلم) به مردم می گوید که شما بامدادان و شامگاهان بر دیار ویران قوم گناهکار لوط و انجام دهنده ی فحشای لواط می گذرید؛ آیا ای مشمولین امر از فحشای لواط؛ آیا نمی خواهید که خردورزی پیشه کنید و بدانید که سرانجام گناه کبیره ی لواط چیزی جز عذاب الاهی نخواهد بود؟

    آری؛ باید این آیات را برای مردم بخصوص کسانی که در غرب یا هر کجای دیگر جهان که عامل به این امر هستند و حتا برای کسانی که قائل به این امرند که باید برای فاعلین این فحشا و عمل زشت، حقوقی را متصور بود همانگونه که در کشورهای غربی و یا پیروی کنندگان از این طرز تفکر، چنین حقوقی را برای همجنس گراها لحاظ نموده اند؛ خواند تا دست از آن بکشند و از خدا آمرزش بخواهند و به درگاهش توبه کنند، باشد که خدای یکتا برابر سنت دگرگون ناپذیرش آنان را بیامرزد و مورد مهربانی اش قرار دهد و به راه راست از جانب خویش راهنمایی و در نهایت رستگار کند. به هر جهت کلید تمام این ها و رهایی از عذاب الاهی به خاطر ستمگر بودن بر خود به خاطر انجام گناهان بزرگ و کوچک در عین دانایی به بد و فاسد بودن آنها، در ایمان به آیات خدا و گوش فرا دادن به آنهاست و همانطور که گذشت این از وظایف مومنین است که ضمن عامل بودن به قرآن؛ آیات خدا را به گوش همه ی مردم و مومنین برسانند.

5 ) « ...فآمن له لوطٌ و قال انی مهاجرٌ الی ربی ^ص انه هو العزیز الحکیم. (26 عنکبوت ) ».

   این آیه ی کریمه با توجه به آیات 16-25 همین سوره یعنی عنکبوت همانگونه که در گفتار نخست این بخش گذشت میرساند که حضرت لوط ع همگن حضرت ابراهیم ع و از مومنین به رسالت او بوده است که پس از ایمان آوردن به سوی قوم خود لوط می رود.