به هر جهت خداوند یکتا به حضرت رسول ص می فرماید که به آنان یعنی منافقین بگوید که بر حذر باشند از اینکه سوره ای نازل شود که آنچه دردلهای آنهاست آشکار شود و خلق بدان آگاه شوند..[1] «یَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِی قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُونَ (64)».   

   اما خصوصیت دیگر منافقین این است که در رابطه با اینکه وقتی از آنان پرسیده می شود که چرا آیات خدا را به استهزاء می گیرید می گویند از سر مزاح و شوخی است، در حالی که همه ی مومنین باید بدانند که نباید خدا و رسولش و آیاتش را به استهزا گیرند و بعد برای آن جنین توجیهی را بیاورند چرا که این همانگونه که گذشت از صفت منافقین است که بگویند این یک شوخی در رابطه با آیات خداست که همانا نتیجه ی جنین کاری عذاب الاهی است.   « وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَیَقُولُنَّ إِنَّمَا کُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ (65)لا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ إِنْ نَعْفُ عَنْ طَائِفَةٍ مِنْکُمْ نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ (66)» .

   خصوصیت دیگر منافقین از زنان و مردانشان این است که مرتبط با دو فریضه ی دین ؛ بر عکس آنچه که مومنین بدان دستور داده شده اند[2] عمل می نمایند؛ یعنی به جای امر به معروف، آنان امر به منکر و به جای نهی از منکر؛آنان نهی از معروف می کنند که این هم نشانه ای از فاسق بودن آنهاست. پس مومنین باید بدانند که مبادا با آمدن هدایت الاهی طی آیاتش، به روش منافقین پیرامون این دو فریضه عمل نمایند چرا که در زمره ی فاسقین قرار می گیرند و جایگاه منافقین هم به خاطر اینکه خلاف دستور خداوند عمل می نمایند دوزخ خواهد بود. پس نباید مرتبط با این دو فریضه که حتا در ارتباط با آیات الاهی از غافلین به موضوع بود . «الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (67)وَعَدَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْکُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا هِیَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُقِیمٌ (68) ».  

   آیات 73-110 همین سوره یعنی توبه, باز به این گروه و اوصاف آنها همچون اینکه راه کفر پیشه ی خود کردند و در جهاد فی سبیل الله نه تنها همراهی پیامبر ص را ننمودند، بلکه تلاش در جهت باز داشتن دیگر مومنین از شرکت در جهاد همراه پیامبر می نمودند و شکر فضل و رحمت خداوند را بر خودشان به جای نمی آوردند و به ساخت مسجد ضرار برای جدایی و تفرقه انداختن میان مومنین اقدام کردند و سوگند بسیار برای اثبات حقانیت خود خوردند و ... ؛ اشاره دارد تا آن حد که خدای یکتا درآیه ی 73 توبه[3] به رسول اکرم می فرماید که با کفار و منافقین جهاد کند و بر آنان به خاطر همان دلایل و یا علل دیگر از جمله آنچه که در آیه ی 74 توبه[4] آمده سخت گیرد و برابر آیه ی 80 با توجه به آیات 81-83 توبه[5] بداند که اگر او برای آنها حتا هفتاد مرتبه آمرزش بخواهد یا نخواهد؛ آمرزیده نخواهند شد چرا که آنان به خداوند یکتا و رسولش کافر شدند؛ امری که باعث فسق ایشان است و هدایت خداوند را برایشان در پی ندارد. و از سوی دیگر برابر آیه ی 84 توبه [6]بر هیچ یک از آنان وقتی که مردند نماز نخواند[7] و بر جنازه شان نایستد چرا که باز به خدا و رسولش کافر شدند و با کفر مردند و ...؛ نهایت امر اینکه در مسجد ضرار، احداث شده توسط آنها هم نماز نخواند و فقط در مسجدی که بر اساس تقوا بنا شده به همراه کسانی که دوست دارند در آن پاکیزه شوند نماز بخواند و ...؛ بین این دو بنیان تفاوت بسیار است : « وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَکُفْرًا وَتَفْرِیقًا بَیْنَ الْمُؤْمِنِینَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَلَیَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلا الْحُسْنَى وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ (107)لا تَقُمْ فِیهِ أَبَدًا لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ یَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِیهِ فِیهِ رِجَالٌ یُحِبُّونَ أَنْ یَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرِینَ (108)أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْیَانَهُ عَلَى تَقْوَى مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٍ خَیْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْیَانَهُ عَلَى شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِی نَارِ جَهَنَّمَ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (109)لا یَزَالُ بُنْیَانُهُمُ الَّذِی بَنَوْا رِیبَةً فِی قُلُوبِهِمْ إِلا أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (110 توبه)». که همانا خداوند یکتا در رابطه با اینکه چه کسانی می توانند در خصوص ساختن مساجد اقدام کنند طی آیاتی دیگر بدان اشاره فرموده است: «مَا کَانَ لِلْمُشْرِکِینَ أَنْ یَعْمُرُوا مَسَاجِدَ اللَّهِ شَاهِدِینَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ بِالْکُفْرِ أُولَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِی النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ (17)إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَلَمْ یَخْشَ إِلا اللَّهَ فَعَسَى أُولَئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِینَ (18 توبه) ».