ب / 10 ) آیات سوره ی نساء در این زمینه:

 آیه ی 61 سوره نساء با توجه به آیات 58-64 آن به دیگر خصوصیات منافقین اشاره دارد مبنی بر اینکه وقتی به کسانی که کافر شدند گفته می شود که به آنچه از سوی خداوند نازل شده ایمان آورید؛ این گروه یعنی منافقین با رفتار و گفتارشان از راه پیامبر که راه خداست  باز می دارند: « وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنَافِقِینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُودًا (61)». (بازگشت به آیه ی 1 سوره ی محمد) ص.

   آیه ی 88 سوره ی نساء با توجه به آیات 89-91 این سوره می رساند که مومنین در ارتباط با منافقین نباید دو دسته می شدند چرا که خداوند آنانیعنی منافقین را به خاطر گفتار و رفتارشان گمراه کرد و بنابراین هیچ کس و گروهی از مومنین نمی تواند آنان را به راه راست هدایت کند: «فَمَا لَکُمْ فِی الْمُنَافِقِینَ فِئَتَیْنِ وَاللَّهُ أَرْکَسَهُمْ بِمَا کَسَبُوا أَتُرِیدُونَ أَنْ تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِیلا (88)». و این همانطور که ایمان داریم بدان معناست که تنها خداوند یکتاست که هدایت گر هر چیز و هر کسی به راه راست است و نه کسی جز او : إِنَّکَ لا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ (56 قصص). 

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَمَنْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالا بَعِیدًا (136) إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا کُفْرًا لَمْ یَکُنِ اللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلا لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلا (137) بَشِّرِ الْمُنَافِقِینَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا (138) الَّذِینَ یَتَّخِذُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا (139) وَقَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ یُکْفَرُ بِهَا وَیُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ إِنَّکُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْکَافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعًا (140) الَّذِینَ یَتَرَبَّصُونَ بِکُمْ فَإِنْ کَانَ لَکُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ وَإِنْ کَانَ لِلْکَافِرِینَ نَصِیبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَیْکُمْ وَنَمْنَعْکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فَاللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلا (141) إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلاةِ قَامُوا کُسَالَى یُرَاءُونَ النَّاسَ وَلا یَذْکُرُونَ اللَّهَ إِلا قَلِیلا (142) مُذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذَلِکَ لا إِلَى هَؤُلاءِ وَلا إِلَى هَؤُلاءِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِیلا (143) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَتُرِیدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطَانًا مُبِینًا (144) إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْکِ الأسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِیرًا (145) إِلا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِینَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَئِکَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ وَسَوْفَ یُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ أَجْرًا عَظِیمًا (146) مَا یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ وَکَانَ اللَّهُ شَاکِرًا عَلِیمًا (147 نساء)». این آیات کریمه باز به ویژگی های منافقین اشاره دارد؛ مبنی بر اینکه با خداوند یکتا خدعه میکنند و خدا هم با آنان خدعه می کند و دیگر اینکه به جز اندکی از آنان؛ ذکر خدا را نمی گویند و دو دل هستند ؛ نه با مومنینند و نه با کفار و ... لذا سر انجام آنها چیزی جز این نیست که اهل آتشند و در درک اسفل. و برایشان یاری رسانی هم نیست مگر برای کسانی از آنان که توبه کرده و کارهای شایسته کنند و به خدا اعتصام جویند و دینشان را برای خدا خالص کنند ، که وقتی اینگونه باشند با "مومنین" هستند.

   به هر جهت خداوند یکتا برابر آیه ی 136 مذکور نساء به مومنین می فرماید که باز ایمان بیاورند به آنچه که او بدان دستور داده و از کفرِ پس از ایمان بپرهیزند که نتیجه اش گمراهی روشن و هدایت نشدن و در زمره ی منافقین و کفار قرار گرفتن و مشمول عذاب دردناک الاهی شدن و از اهل آتش بودن به همراه آنان است. پس نتیجه اینکه به عنوان یک مومن باید آیات خدا را شنید و فرمان برد تا از رستگاران و هدایت شدگان به لطف خداوند بود.

پ/ 10 ) آیات سوره ی عنکبوت در این زمینه:

"وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ (10) وَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِینَ (11) وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ (12) وَلَیَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالا مَعَ أَثْقَالِهِمْ وَلَیُسْأَلُنَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ (13)."

   این آیات کریمه اشاره به این موضوع دارد که مومنین باید یک رنگ و یک دل و در واقع پاکیزه دل باشند و بدانند که خداوند یگانه به هر آنچه که در سینه های جهانیان است آگاه می باشد و میداند که چه کسانی به "زبان" چیزی را می گویند و از این لحاظ از منافقینند و چه کسانی به دل و قلب به خدا ایمان دارند و از مومنین واقعی هستند. به عبارت دیگر آیه ی 10 عنکبوت خصوصیتی دیگر از منافقین را بیان نموده است. و افزون بر اینها اینکه مومنین باید بدانند که هیچ کس بار دیگری را بر نمی دارد، پس نباید فریب کسانی را خورد که اینگونه به دیگران القا می کنند.