گفتار سوم :

 نتیجه گیری بحث

 1 – اینکه همانطور که در بخش دوم گذشت؛ قوم نوح به خاطر تکذیب آیات الاهی و انجام عمل بت پرستی و شرک، بر اثر طوفان که همزمان با جوشش یا فوران آب از زمین[1] و بارش باران از آسمان همراه بود، مورد خشم و عذاب الاهی واقع و نابود و هلاک شدند و تنها   حضرت نوح ع که رسول خدا در بین آنان و از خودشان بود و مومنین همراه او که در کشتی بودند به یاری خدا نجات و رهایی یافتند.

2 – اینکه قوم عاد، جانشین قوم نوح با اراده ی خداوندی شدند و چون راه پرستش غیر خدا را در پیش گرفتند پس خدای یکتا هم برادرشان حضرت هود ع را برای ابلاغ رسالاتش مبنی بر پرهیز از شرک و اقدام به پرستش خدا یعنی همان " الله " به سویشان فرستاد، که آنان علیرغم این، بر بت پرستی تاکید و به تکذیب و انکار آیات خدا و رسولش پرداختند. البته شایان یادآوری است که شرک و بت پرستی تنها عمل ناشایست آنها نبود، بلکه این قوم از نیرو و قدرت و مکنتی که خدا در اختیارشان قرار داده بود نیز بدان مغرور و از آن استفاده ی نامشروع می کردند و به ستم به دیگران مشغول شده بودند که نتیجه ی تمام این ها یعنی شرک و تکذیب و انکار آیات خدا و فرستاده اش و ستم به دیگران با عنوان ابر قدرتی و دلبستگی به دنیا و درخواست عذاب الاهی و دروغ شمردن سرای دیگر و ... این شد که مورد عذاب خدا واقع شدند و این تنها حضرت هود ع و مومنین همراه او بودند که به فضل الاهی نجات و رهایی یافتند.

3 – اینکه عذاب نازل شده بر این قوم به خاطر آن ستمکاری ها بر خودشان با آنکه حضرت هود از جانب خدا برایشان به رسالت آمده بود؛ از نوع " تند باد سخت و سنگین طی هفت شبانه روز " بود که هیچ چیز و هیچ گس تاب مقاومت در برابر آن را نداشته و ریز ریز می شده است.

4 – اینکه نه تنها عمل ناشایست و غیر صالح بت پرستی و شرک از گناهان کبیره و بزرگ است؛ بلکه به قدرت و توانمندی خویش بالیدن و نازیدن و تکیه کردن، آن هم به واسطه ی امکانات و توانایی های در دسترس که همه خدادادی می باشد؛ و از آن در جهت ستم به دیگران استفاده کردن نیز از گناهان کبیره است که پس از آمدن هدایت الاهی و باقی ماندن بر آن، خشم و عضب و عذاب خدای یکتای دانا و توانا به تمام امور را در پی خواهد داشت.

5- اینکه همه ی انسان ها در هر زمان و مکان و سرزمینی و با هر گرایش و بینشی با پند گرفتن از سر انجام قوم عاد ، که البته خواندن این آیات بر دیگران از وظایف مومنین به عنوان یک جهاد فی سبیل الله است؛ باید بدانند که از آنچه از قدرت و مکنت در مال و فرزندان و دیگر توانایی ها که خدا بدانان داده است، تنها و تنها باید در جهت اصلاح امور روی زمین استفاده کنند و نه اینکه به عنوان ابزاری برای انجام فساد و تباهی با نام ابر قدرت و غیر آن؛ روی زمین با ستمگری به دیگران و چپاول و کشتارشان همراه باشد. چه آنکه عاقبت دنیایی آن چیزی جز آنچه که قوم عاد که رسولشان حضرت هود ع بود، برایشان نخواهد بود. و این یک سنت دگرگون ناپذیر خداوندی است که حتا در زمانه ی خودمان مرتبط با حکومت های ستمگر و سر انجام بدشان شاهدش بوده ایم. امری که خدای یکتا بدان طی آیاتی دیگر اشاره فرموده است: « ألم ترکیف فعل ربک بعادٍ. إرَم ذات العماد. التی لم یُخلق مثلها فی البلاد. [2]« (6-8 فجر) . پس هیچ قومی نباید از قدرت و توانایی داده شده به او توسط خداوند در جهت فساد روی زمین بهره ببرد زیرا کسی روی زمین در اقتدار و مکنت همانند قوم عاد که آنگونه به خاطر استفاده ی سوء از این امکان خدادادی مورد عذابش واقع شد و آیاتش نیز پیشتر ذکر شد نبوده است. پس باید صاحبان قدرت، اسباب خشم و عذاب الاهی را به این خاطر یعنی استفاده ی نامشروع و بد از آن؛ بر خود هموار ننمایند که سنت الاهی دگرگون ناپذیر است.

6- اینکه حضرت هود ع پیامبر تبلیغی برای قوم عاد با فراخواندن آنها به سوی توحید و بیم دهنده شان از رستاخیز و روز بزرگ و عذاب سخت آن بوده است؛ امری که پیش از آن نیز حضرت نوح ع به عنوان پیامبر اولواالعزم برای قوم خود چنین رسالتی بر اساس دو اصل توحید و معاد داشته است. پس باید بدانها به همراه اصل نبوت ایمان آورد وگر نه عذاب الاهی پس از آمدن هدایت را در پی خواهد داشت همانگونه که مرتبط با این دو قوم اینگونه بود. سرای دیگر که جای خود دارد و تنها خدای یکتا از حساب و کتاب ها مطلع است تا آنگاه که هر فرد را از آنچه که در دنیا بوده و انجام می داده با خبر سازد.

7- اینکه با الگو گرفتن و آویزه ی گوش و چراغ راه خود قرار دادن قوم عاد؛ باید پذیرفت و ایمان آورد که خودخواه شدن و کبر ورزیدن و استفاده ی نادرست کردن از قدرت و مکنتی که خدای یکتا به یک قوم و ملتی و حتا فردی داده است تا آن حد که از یک سو چنین قومی کسی را ابر قدرت تر و قدرتمند تر از خود در قدرت و توانمندی نبیند و از سوی دیگر بر مبنای همین قدرت و توانمندی به ستمگری و زورگویی به دیگران بپردازد؛ نتیجه اش چیزی جز این نخواهد بود که سرانجامِ قوم عاد را پیدا خواهد کرد. چرا که همان خدایی که قدرتی را به قومی می دهد ، قادرِ مطلق است و بالاتر و فوق و سرآمد تمام قدرت هاست و در صورت فسادِ آن قوم روی زمین بواسطه ی چنین قدرتی، آن قوم را همانند قوم عاد که پیامبرشان حضرت هود ع بود، نابود و هلاک خواهد کرد و این بدان معناست که نه تنها نوع انسان باید بداند که خداوند قادر متعال، بالاترین و صاحب بلا منازع و قدرت مطلق است؛ بلکه باید بداند که مغرور شدن به قدرت و از مستکبرین و جبارین بودن در این زمینه، از گناهان کبیره است و تبعات خود را دارد که قوم عاد سرآمد این اندیشه و این پیامد هستند که چون مغرور به قدرت و مکنت عطا شده به آنان توسط خداوند شدند و در مسیر غیر حق از آن استفاده کردند و به رسالت حضرت هود ع گوش فرا ندادند و عذاب الاهی را خواستار شدند، پس مورد خشم خدا با صاعقه قرار گرفتند و این امری است که نه تنها مومنین باید متذکر آن باشند، بلکه باید این آیات را بر دیگران از بنی آدم به ویژه ابر قدرت ها بخوانند تا دست از فساد روی زمین بردارند. انشاءالله

8-  اینکه نه تنها بواسطه ی قدرت مذکور نباید از مستکبرین و جبارین یا خودخواهان و خود بزرگ بینان و نیز ستمگران بود، بلکه کسی هم نباید پیروی چنین کسانی را بنماید زیرا نه تنها قدرتمند و ابر قدرت بودن نمی تواند فریادرس قوم مستکبر و جبار باشد؛ آن هنگام که قادر متعال به خاطر همان عصیان بر آن قوم غضب می نماید و عذاب می کند، بلکه در آن سرا نیز یار و یاوری برای کسی از مستکبر و مستضعف و یا همان راهبر و رهرو در این زمینه به جز خدای یکتا نخواهد بود و در واقع تنها یار و یاور در هر دو سرا خدای یکتا یا همان الله است که در این خصوص نیز باید از ایمان آورندگان بود و نه جز آن.[3]

9 – نتیجه گیری کلی این بخش از بحث همانطور که اشاره شد اینکه، نه تنها بت پرستی و شرک؛ از گناهان بزرگ و کبیره است بلکه مغرور شدن به قدرت و مکنتی هم که خداوند به قومی داده است و از آن در جهت خود بزرگ بینی و ستمگری به دیگران استفاده میشود نیز از گناهان بزرگ و کبیره است؛ همانگونه که تکذیب و دروغ شمردن رسالت پیامبران و انکار آیات خدا و روز جزا از گناهان بزرگ و کبیره است، که تمامی اینها ، خشم و عذاب خداوندی را بدنبال خود خواهد داشت؛ بدان سان که پیرامون قوم نوح به لحاظ بت پرستی و پیرامون قوم عاد به لحاظ هم شرک و هم مغرور شدن به قدرت و اقتدار خود و خدا را فراتر از قدرت خود ندیدن و نیز تکذیب آخرت اینگونه بود. پس آدمی باید آیات خدا را ملاک و مبنای گفتارها و رفتارهای خود قرار دهد و از مومنین یعنی از کسانی که به آنچه که خدای یکتا بدان دستور داده است باشد تا راهنمایی و رستگار شود و از خشم و غضب و عذاب خداوندی در هر دو سرا به دور و در امان باشد.انشاءالله. آمین یا رب العالمین.

با سپاس بیکران خدای یکتا را به خاطر این منت و نعمت های بی شمارش . 30/07/1396