اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

لا حول و لا قوة الا بالله العلی الکبیر

برگزیدگان و فرستادگان خدای یکتا

 بخش چهارم : حضرت صالح ع

پیش گفتار

    در دو بخش اخیر گذشت که به ترتیب دو پیامبر خدا یکی اولواالعزم یعنی حضرت نوح ع و دیگری تبلیغی یعنی حضرت هود ع ، بر اساس رسالتشان از سوی خداوند یکتا اقوام خود یعنی به ترتیب قوم نوح و عاد را به سوی پرستشِ الله که جز او خدایی نیست و نیز ترس از عذاب روز عظیم و در واقع اصول توحید و معاد و نیز فرمانبری از خودشان به عنوان رسول خدا ضمن پرهیزگاری یعنی شریک قرار ندادن برای خدای یکتا و دوری از تکذیب آیات او فرا خواندند که چون بسیاری از قوم آنان کافر شدند پس به عذاب خداوند یکی به طوفان و دیگری به صاعقه ی تند باد گرفتار شدند که در این میان تنها این دو پیامبر و مومنین همراه آن دو بودند که از عذاب الاهی رهایی و نجات یافتند. و این عذاب الاهی بر این اقوام به خاطر همان ستمگری بر خودشان به لحاظ گناهان کبیره ی شرک و بت پرستی و استکبار، غره شدن به قدرت خود؛ عطا شده توسط خدای یکتا و ستم به دیگر همنوعان زمانه (عاد) و نیز دروغ شمردن  رستاخیز بود؛ یعنی تکذیب آنچه که این دو رسول برایشان آورده و آیات خدا را ابلاغ کرده بودند. پس روشن می شود که باید از این دو امر یعنی شرک و نیز استکبار به لحاظ ابرقدرت دانستن خود و قدرتی را سخت تر و فراتر از خود ندیدن و ستم بر دیگران پرهیز نمود چرا که از گناهان بزرگ است و عذاب خدا را در پی خواهد داشت.

گفتار نخست : توضیح

    اینکه لازم به یادآوری است که حضرت صالح ع نیز پیامبر تبلیغی خداوند به سوی قوم خود یعنی ثمود می باشد، به نحوی که این قومی است که جانشین قوم عاد شده و رسول الاهی برگزیده و فرستاده شده بر آنان حضرت صالح ع می باشد. حال اینکه چرا و چند و چون این رسالت الاهی آن حضرت و سرانجام آن قوم کدام است؛ مواردی است که انشاءالله در گفتارهای بعد از این بحث بر اساس آیات الاهی کتاب قرآن کریم بدان پرداخته خواهد شد.

   نکته ی دیگر اینکه کلمه ی صالح و هم خانواده ی آن در جای جای قرآن کریم به کار رفته است که در اصطلاح به معنای شایسته می باشد؛ امری که خدای یکتا پس از دستور به ایمان، به انجام اعمال صالح یا کارهای شایسته برای راهنمایی و رستگار شدن و نیز دوری از زیانکاری و ... امر کرده است. که برای نمونه به سوره ی والعصر اشاره می شود: « بسم الله الرحمن الرحیم. والعصر. ان الانسان لفی خسر. الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر. » . و صورت ویژه این امر آنجاست که خدای یکتا ، برای رستگار شدن؛ به مومنین دستور به انجام کارهای خیر داده است . : « یا ایها الذین آمنوا ارکعوا و اسجدوا واعبدوا ربکم و افعلوا الخیر لعلکم تفلحون. (77 حج با توجه به آیه ی 78) » . و یا اینکه این تنها عمل صالح یا انجام کار شایسته است که کلمه ی پاکیزه ی توحید یا الله را به سوی او بالا می برد و نه امری جز این از فساد یا ستم یا علو و گناهکاری یا مکر و نیرنگ و ... چرا که تنها این کلمه ی پاکیزه است که به سوی خدا بالا می رود و نه جز آن[1] و اینکه هر عملی آثار و تبعات خود را اعم از خوب یا بد دارد : « من کان یرید العزة فلله العزة جمیعا ^ج إلیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه ^ج والذین یمکرون السیئات لهم عذاب شدیدٌ ^ص و مکر اولائک هو یبور. (10 فاطر ) » . و ...