5- « ... فإن اعرضوا فقل انذرتکم صاعقةً مثل صاعقةِ عادٍ و ثمود. اذ جاءتهم الرسل من بین ایدیهم و من خلفهم ألّا تبعدوا الا الله ^ص قالوا لو شاء ربنا لأنزل ملائکة فإنا بما اُرسلتم به کافرون. (13-14 فصلت) ».                        

    در خصوص این آیات در بخش سوم ، بحث مرتبط با قوم هود مطالبی آمد، اما به طور خلاصه اینکه خدای یکتا در این دو آیه ی کریمه به پیامبر ص می فرماید که به مشرکین و کفار قومش بگوید که اگر با آمدن آیاتش؛ بیم و هراس به خود راه ندهند و راه اعراض و رویگردانی از آیاتش را در پیش بگیرند و جز خدای یگانه را بپرستند و یا آنکه به رسالت رسولان خدا به طرق و توجیهاتی همچون اینکه اگر او (خدا) می خواست فرشتگانی را به رسالت می فرستاد تا ما (کفار و مشرکین) ایمان بیاوریم و ... کافر و ناسپاس شوند؛ آنگاه است که عذاب خدا چنین   معرضانی را در بر خواهد گرفت؛ آنگونه که به خاطر همین دلایل ، صاعقه ای قوم عاد و ثمود را در بر گرفت. زیرا این دو قوم علیرغم آمدن رسولان و آیات الاهی و تاکید بر اینکه جز خدای یگانه را نپرستند؛ باز راه شرک به الله و کفر به رسالت رسولان خود را در پیش گرفتند و گذشته از این گفتند اگر خدا می خواست فرشتگانی را برای هدایتشان به رسالت می فرستاد و لذا از این جهت همانطور که گفته شد آنان به رسالت حضرت هود و صالح ع کافر شدند و نتیجه ی آن را دیدند. نتیجه اینکه باید ایمان به این امر به عنوان اصل دوم دین آورد که رسولان خدا همه از جنس بشر بوده اند که برتری آنان بر دیگران به لحاظ برخورداری از فضل الاهی مبنی بر برگزیده شدن از سوی او و وحی آیاتش بدانان برای خواندن بر مردم بوده است.  

 1-5 ) « ... و اما ثمود فهدیناهم فاستحبوا العمی علی الهدای فأخدتهم صاعقةُ العذاب الهون بما کانوا یکسبون. و نجینا الذین آمنوا و کانوا یتقون. (17-18 فصلت با توجه به آیات 19-24 که پیرامون آخرت آنهاست) » .         

    پیرامون چرایی عذاب شدن قوم عاد در بخش مربوطه طی آیات 15-16 همین سوره مطالبی گذشت؛ اما خدای یکتا طی این دو آیه به بیان چرایی و چند و چون عذاب قوم ثمود می پردازد مبنی بر اینکه او آن قوم را راهنمایی کرد اما خودشان کوردلی را به جای هدایت برگزیدند و لذا به واسطه ی انجام کارهای بد و شتاب در آنها پیش و بیش از پرداختن به نیکوکاری و نیز نافرمانی خدا به لحاظ تعقیب ناقة الله که خودشان از حضرت صالح به عنوان یک آیه ای دال بر صحت رسالت الاهی اش خواسته بودند و همینطور به کار بستن مکر گروهی از آنان؛ لذا این قوم را با فرستادن صاعقه ای سخت، هلاک و نابود کرد و همانطور که در آیه ی 53 نمل آمد، تنها این مومنینِ پرهیزگار بودند که از این عذاب در امان ماندند و به همراه حضرت صالح ع رهایی یافتند.

    همانطور که گذشت باز جای یادآوری است که منظور از این آیه ( 18 فصلت) این است که مومنین برای رهایی از خشم خدا و در امان بودن از غضب و عذاب الاهی باید در ضمن " مومن " بودن ؛ " پرهیزگار " نیز باشند، یعنی بدنبال نیرنگ و دسیسه علیه همدیگر یا دیگران؛ انجام کارهای بد و یا پافشاری بر آنها همچون دروغگویی و ... نباشند و از آنها دوری نمایند. و اما آخرتِ همه از جمله این دو قم یعنی عاد و ثمود جای خود دارد که خدای یکتا از آن آگاه است که برای نمونه در آیات 19-25 فصلت از آن ذکر به میان آمده است.

    و بدینگونه است در رابطه با چند و چون و چرایی عذاب قوم ثمود، آیات 43-45 ذاریات: « و فی ثمود اذ قیل لهم تمتعوا حتی حین/ فعتوا عن امر ربهم فأخدتهم الصاعقة و هم ینظرون. فما استطاعوا من قیام و ما کانوا منتصرین. »[1] . و این آنچنان عذابی بر این قوم بود که اثری از آن باقی نماند: « و ثمودا فما ابقی. (51 نجم) » . ؛ با آن که دارای منازل محکم و قوی بودند « و ثمود الذین جابوا الصخر بالواد.(9 فجر )

6 ) « کذبت ثمود بطغواها. اذ انبعث اشقاها. فقال لهم رسول الله ناقة الله و سقیاها. فکذبوه فعقروها فدمدم علیهم ربهم بسواها. فکذبوه فعقروها فدمدم علیهم ربهم بذنبهم فسواها. ولا یخاف عقباها. (11-15 شمس) .

    این آیات کریمه می رساند که قوم ثمود نه تنها تکذیب پیامبر خدا حضرت صالح ع را نمودند؛ بلکه وقتی برابر درخواست خودشان، خداوند یکتا برایشان ناقه ای را به عنوان آیه برایشان فرستاد تا نشانه ای بر صدق و راستی حضرت صالح ع برای آنها باشد و این امر از طریق آن حضرت بدانان گفته شد که بیایید این هم آیه ی الاهی که خواسته بودید؛ پس می گویم که نه تنها ایمان بیاورید بلکه آن را واگذارید که چرا کند و سیراب شود و مبادا که آن را دنبال کنید چرا که عذاب خدا شما را فرا می گیرد؛ لذا آنان به واسطه ی این نشانه ی الاهی برایشان نه تنها ایمان نیاوردند بلکه بر تکذیب رسالت حضرت صالح نیز باقی ماندند و پس از آن چون نافرمانی امر خدا را کردند و ناقه را پی گرفتند؛ بنابراین خداوند هم بر آنان به خاطر این گناهشان بر آشفت و آنان را بدون اینکه از سرانجام این عذاب باکی داشته باشد نابودشان کرد تا برای دیگران درس عبرتی باشد که باید به واسطه ی آیات خدا ایمان بیاورند و نه اینکه نافرمانی خدا و فرستاده و آیاتش را نمایند.