گفتار دوم : حضرت مریم س

1 ) إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ (35) فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّی وَضَعْتُهَا أُنْثَى وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَیْسَ الذَّکَرُ کَالأنْثَى وَإِنِّی سَمَّیْتُهَا مَرْیَمَ وَإِنِّی أُعِیذُهَا بِکَ وَذُرِّیَّتَهَا مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ (36) فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکَفَّلَهَا زَکَرِیَّا کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ (37 آل عمران) .

   این آیات کریمه به چند و چون آفرینش حضرت مریم س اشاره دارد مبنی بر اینکه همسر عمران طی راز و نیازی به خداوند یکتا گفت که آنچه در شکم من است را برای تو نذر و در راه تو آزاد می کنم، پس از من بپذیر؛ که خداوند یکتا هم از یک سو به او دختری داد که مادرش که همسر عمران باشد نام او را مریم نهاد و از سوی دیگر هم او یعنی خداوندِ شنوای دانا، آن نذر را از او پذیرفت و مریم را پرورشِ نیکو و کفالت و سرپرستی اش را هم به حضرت زکریا ع داد.[1]

نتیجه ی این آیات کریمه اینکه :

الف ) باید تنها خداوند یکتا را خواند و از او حاجات را خواست و نه از کسی جز او که همانا او شنوای دانا و اجابت کننده ی دعاهاست. همانگونه که حضرت زکریا اینگونه عمل کرد و با اجابت دعایش، حضرت یحیی ع از سوی خداوند به وی بخشیده شد، آن هم با مقام نبوت.

ب ) اینکه هر نذری باید فقط برای خداوند یکتا و بلکه دادن از دارایی عطا شده توسط خداوند به دیگران نیز؛ باید بر اساس دوستی او باشد.«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177 بقره)».  

پ ) اینکه باید از او یعنی خداوند یکتا خواست تا نذر را بپذیرد ، زیرا که این تنها او است که پذیرنده ی نذر هاست، همانگونه که پذیرنده ی توبه از بندگانش است و ...

ت ) اینکه باید برای خود و فرزندان خویش به خدا از شر شیطان پناه برد. همانگونه که حضرتش به این امر هنگام خواندن قرآن دستور داده است .«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ  (98) إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ  (99) إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ  (100 نحل) ». و اینجا روشن می شود که چرا نماز با استعاذه لازم است شروع شود.

ث ) اینکه روزی بی حساب دست خداوند یکتاست و به هر یک از بندگانش که بخواهد می دهد.

2 ) وَإِذْ قَالَتِ الْمَلائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاکِ وَطَهَّرَکِ وَاصْطَفَاکِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ (42) یَا مَرْیَمُ اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَاسْجُدِی وَارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ (43 آل عمران).

   این آیات کریمه به برگزیده شدن حضرت مریم س و پاکیزه شدن او و نیز برگزیده شدنش بر زنان جهان اشاره دارد و اینکه برابر پیام فرشتگان الاهی؛ مکلف به فرمانبرداری از خداوند و خواندن نماز با اهل طاعت شد.

3 ) ذَلِکَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ وَمَا کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَیُّهُمْ یَکْفُلُ مَرْیَمَ وَمَا کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یَخْتَصِمُونَ (44 آل عمران) .

   این آیه ی کریمه به این امر اشاره دارد که داستان حضرت مریم س و برگزیده شدنش برای حمل عیسی ع و ... ، همه و همه از اخبار غیب است که از سوی خداوند یکتا به پیامبر خاتم ص که از آن آگاهی و نیز در آن زمان حضور نداشته؛ وحی گردیده است. امری که بدان ایمان داریم.