14 – خداوند یکتا نتیجه ی اطاعت از خود و رسولش را اینگونه بیان فرموده است : وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا (69) ذَلِکَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ عَلِیمًا (70 نساء).

15- خدای یگانه، در جایی ستمکارترین افراد را اینگونه بیان فرموده است : فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ (32 زمر). در حالی که در باره ی متقین اینگونه فرموده است: وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (33) لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ (34 زمر)؛ و دلیل آن را اینگونه :لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ (35 زمر).

16- اینکه پس از وحی؛ رسولان خدا حق شریک قرار دادن برای خداوند یگانه را نداشته اند چرا که اعمالشان نابود می شده است: وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ (65) بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ (66 زمر).   و این بدان معناست که هر چند آنان همانند دیگر ابنای بشر دارای اختیار و آزادی اراده و عمل بوده اند؛ اما وقتی در قالب وحی به آنان دانش امری داده می شده و هدایت می شده اند، دیگر نمی توانسته اند رو به سوی کفر بیاورند چرا که نتیجه ی این کار خود را می دیده اند و این باید خود چراغ راهی برای مومنین باشد و بدانند که پس ایمان آوردن و آمدن هدایت الاهی؛ حق اینکه به عقب برگردند را ندارند چرا که کفرِ پس از ایمان همراه با تبعات و سرانجام بد خود است و این سنت دگرگون ناپذیر خداوندی در شریک قرار دادن برای او پس از آمده هدایت است والله اعلم.

17- اینکه خداوند یکتا با مخاطب قرار دادن مومنین به آنان می فرماید که با ذکر او و نیز قرآن؛ در پی این باشند که دلهایشان خاشع و فروتن شود و با تغییرات زمین که نوروز اهم آن است در آیات الاهی خرد بورزند و در اندیشه ی آخرت و اینکه بدون هیچ شکی بر پا خواهد شد و .. باشند : أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الأمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ (16) اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ (17 حدید).

18 – اینکه این تنها ستمکاران هستند که آیات خدا را انکار می کنند؛ در حالیکه کتاب قرآن فرو فرستاده شده بر پیامبر ص که مومنین باید برای مردم بخوانند؛ همانگونه که پیامبر ص برای مردم زمانه ی خود تلاوت کرد؛ معجزه ای است و برای همه چیز کفایت می کند و از سوی دیگر رحمت و ذکری برای اهل ایمان است. به هر جهت باید دانست که مومنینِ به باطل و کافرین به الله؛ از زیانکارانند: بَلْ هُوَ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلا الظَّالِمُونَ (49) وَقَالُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الآیَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ (50) أَوَلَمْ یَکْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ یُتْلَى عَلَیْهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَرَحْمَةً وَذِکْرَى لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (51) قُلْ کَفَى بِاللَّهِ بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ شَهِیدًا یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالَّذِینَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَکَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (52 عنکبوت).

19 – اینکه مومنین برابر دستور خداوند یگانه، تقوی الله پیشه کنند و به قرآن اعتصام جویند و به عنوان امتی میانه و البته فقط با خواندن آیات الاهی و نه کلامی جز آن، دیگران را به خیر دعوت و امر به معروف و نهی از منکر نمایند تا رستگار شوند و از گروهی جز این نباشند که علی رغم آمدن بینات الاهی ؛ راه تفرقه اختلاف را پیش گرفتند و بنابراین عذاب بزرگ الاهی آنان را در بر خواهد گرفت : یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلا تَمُوتُنَّ إِلا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (102) وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلا تَفَرَّقُوا وَاذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (103) وَلْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (104) وَلا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَأُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ(105 آل عمران).

20 – اینکه برخورداری از پاداش بزرگ الاهی در ایمان به او و رسولانش و پرهیزگاری برابر دستور صریح خداوندی است : مَا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشَاءُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ (179 آل عمران) .

21 - اینکه باید دانست که سخنان خداوند یکتا را پایانی برایش نیست هر چند که امکانات آن فراهم باشد و هر چند که پیرامون موضوعی خاص همچون " برگزیدگان و فرستادگان خداوندی یگانه " بر اساس آیات الاهی و دانش عطا شده در رابطه با آن از سوی خداوند دانا به تما امور باشد : لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ (26) وَلَوْ أَنَّمَا فِی الأرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَالْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ کَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (27 لقمان). /// قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109 کهف) .

با سپاس بی کران خدای یکتا را به خاطر این منت و نعمت های بی شمارش که از فضل و رحمت گسترده اش بر من ارزانی داشته و به من بخشیده است و خواستار فزونی آن و نیز فزونی بیش از پیش دانش کتاب و حکمت همچنین دادن اسباب بیشتر از جانب حضرتش برای ترویج همراه با دانش عطا شده از سوی او جل عظمته برای طالبین امر با پیروی از آن بر اساس آیاتش که همه در قرآن کریم است می باشم و درخواست اجابت دعاها از جانب حضرتش را به ویژه در این شبهای گرانقدر قدر دارم که اجابت کننده ای جز او که سمیع علیم و سمیع الدعاء و قریب مجیب و مجیب الدعوات است برای کسی نیست. امید اینکه پذیرفته شود و این ترویج معارفش، موثر اثر علاقمندان واقع گردد. آمین یا رب العالمین. 15/خرداد/1397 مقارن با شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان.