اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم.

بخش شانزدهم: حضرت محمد ص  

پیش گفتار:

   از آغاز بحث تا کنون، علاوه بر پیامبران تبلیغی ؛ به شرح حال چهار پیامبر بزرگ و الواالعزم الاهی که هر یک دارای شریعتی از دین اسلام بودند؛ یعنی به ترتیب حضرت نوح ع، حضرت ابراهیم ع، حضرت موسی ع و حضرت عیسی ع؛ بر اساس کلام مقدس الاهی که آیات کتاب مقدس قرآن کریم و مرتبط با اقوام و امت هایشان و سرانجام آنها اعم از مومنین و یا مجرمین باشد، پرداخته شد. هم اکنون باز و بلکه بیش از پیش به یاری حضرتش جل عظمته و وحده لا شریک له، قصد بر این است تا ان شاءالله در این بخش به شرح رسالت آخرین نبی اولواالعزم و پیام آور او یعنی حضرت محمد ص آن هم باز بر روال مربوطه بر اساس آیات الاهی پرداخته و به زوایای این رسالت به یاری حضرت حق پی برده شود . باشد که انشاءالله موثر اثر باشد. آمین یا رب العالمین.

گفتار نخست : توضیحات

    الف) اینکه حضرت محمد ص همچون پیامبران اولواالعزم قبل از خود دارای شریعتی از دین اسلام می باشد. « شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدّینِ ما وصّی بِه نوحَاً وَ الَذی اَوحَیْنا اِلَیکَ وَ مَا وَصّینا بِه اِبْراهیمَ وَ موسی وَ عیسی ^ص أن اَقیموا الدین وَ لا تَتَفَرقوا فیه ^ج کَبُرَ عَلی الْمُشْرِکین ما تَدعوهُم اِلَیه ^ج اَللهُ یَجْتَبی اِلَیْهِ مَنْ یَشاء وَ یَهْدی اِلَیْهِ مَنْ یُنیبُ. (13 شورا) ».  

ب ) اینکه همانند نوح ع و ابراهیم ع، سوره ای از سوره های قرآن کریم که چهل و هفتمین سوره ی آن باشد، به نام این پیامبر اولواالعزم الاهی " محمد " ص است که دارای سی و هشت آیه ی کریمه با موضوعات گوناگون از جمله موارد زیر می باشد:

1/ب ) اینکه کفر و باز داشتن از راه خدا ، سبب تباه شدن اعمال عاملین به آن می شود چرا که این گروه پیروی " باطل " را کرده اند. اما از سوی دیگر این تنها " ایمان و انجام کارهای شایسته و نیز ایمان به قرآن "، یعنی آنچه که به حق از سوی پروردگار بر حضرت محمد ص فرو فرستاده شده است میباشد که خداوند یکتا از گناهان و بدیهای افراد در میگذرد و امورشان را اصلاح می نماید. و این بدلیل پیروی این گروه از " حق "  که از جانب پروردگارشان است می باشد که همانا خداوند این مثال ها را برای مردم می زند تا بدانند تعریف[1] و مرز حق و باطل و تبعات پیروی هر یک کدام است.« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم.الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ (1) وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ (2) ذَلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ (3 محمد)» .   

   پس نتیجه اینکه باید از گروه دوم یعنی مومنین و انجام دهندگان کارهای شایسته و همچنین ایمان آورندگان به قرآن بود که همانا این حق است و جز آن باطل.

2/ب ) اینکه برخورداری از یاری خدا و ثابت قدمی مومنین، در یاری کردن خداست.« یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ (7 محمد)».  

3/ب ) اینکه خداوند یکتا، مولای مومنین است و برای کفار مولایی نیست.«أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا (10) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لا مَوْلَى لَهُمْ (11محمد) » .  

4/ب ) اینکه این تنها ایمان و انجام کارهای شایسته است که برخورداری از بهشت و نعمت های آن را بدنبال خود دارد و لذا کفار، اهل آتشند. «إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الأنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ (12محمد)».  

5/ب ) اینکه آیه ی 15 محمد به ویژگی های بهشت وعده داده شده به پرهیزگاران اشاره دارد. « مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ (15 محمد)» .  

6/ب ) اینکه مومنین برای باطل نشدن اعمالشان باید فرمان خدا و رسول او را ببرند؛ چه آنکه کفر و بازداشتن از راه خدا و مردن بر کفر، نتیجه اش این است که از سوی خدا هر گز برایشان آمرزشی نخواهد بود. « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ (33) إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ (34 محمد)».  

7/ب ) اینکه زندگانی دنیا، بازیجه و هوسرانی است و این " ایمان " و " تقوا " است که پاداش الاهی را بدنبال خود برای عاملین به آنها دارد.«إِنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا یُؤْتِکُمْ أُجُورَکُمْ وَلا یَسْأَلْکُمْ أَمْوَالَکُمْ (36 محمد) ».   

8/ب ) اینکه باید از مال خود برابر دستور خداوندی در راه او انفاق کرد و از اهل بخل نبود چرا که او می تواند بدلیل نافرمانی، گروه بخیل را ببرد و گروهی دیگر را که مثل آنان نیستند به جایشان بیاورد. « إِنْ یَسْأَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا وَیُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ (37) هَا أَنْتُمْ هَؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَمَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ (38 محمد)».  و این یعنی اهمیت و وجوب " انفاق " از مال خود در راه حضرتش جل عظمته که او روزی آدمی کرده است.